03:50 - 16 Mayıs 2005
baba bi yol verin ya..
çok kalabalık.. insan prime time'da kaldırımda yürürken aynı metrekareyi paylaştığı diğer insanlara karşı bakar kör oluyor. onları temas etmeden sollanacak nesneler kalabalığı olarak görüyor. ilk insanları düşünüyorum. dünya üzerinde insan sıfatına nail olmuş topu topu ilk üç beş kişiyi. koca evrende birbirleriyle karşılaştıkları zaman içine kapıldıkları ruh hallerini. söz konusu insanlar tedirginlik içinde birbirinin götünden hiç ayrılmadan yürüyen şaşkın tipler de olabilir. enteresan.. şimdiyse çok kalabalık. yürüyemiyorum. alplerin tepesinde karşımıza taşların arasından bir kedi çıkıverse şaşırırız. "ne işi var bunun burda?" deriz. ama aynı yerden bir insan çıksa şaşırmıyor, aksine görmezlikten geliyoruz. korular, ormanlar. denizler. koylar. en bilinmedik kuytular. dünyanın her noktasında en az bir insan mutlaka bir şeyler yapıyor. ıssız ada fantazisi de yalan oldu. kafana esse, eskaza boş bir ada bulsan haber ekibi gelip röportaj yapar. kanat takıp bulutların üstünde uçsan paraşütlü biri gelir götüne pandik atar. dünyada sidiğimizle, nefesimizle, ayak izimizle nişan vurmadığımız yer kalmadı. balonla ay'a gitmeye heveslenirdim küçükken. baktım, bi site ay'ın bölgelerini haritayla ayırmış. krater manzaralı araziler satıyor. oradan da vazgeçtim. en iyisi kafayı yastığın altına gömüp öyle uyumak. kıçın açıkta kalmış, pek önemli değil.